Activate Javascript or update your browser for the full Digital Library experience.
Previous Page
–
Next Page
OCR
DE OORLOGSSPION, a
Eindelijk...
‘Buiten!
Nu was hij vrij!
Jawel! dat dacht hij.
Als een’ verschrikking doemde daar de hooge muur
voor hem op.
eindelijk zat hij op den’ zinken bak...
Komaan ook daarover zou hij wel komen, mits hij:
maar moedig was.
Nooit iets opgeven.
Volhouden totdat hij er dood bij neerviel.
Vooruit!
Jules liet zich.-zakken en stond eenige seconden later
tegen de hooge gevangenismuren.
Voorzichtig sloop hij langs het gebouw heen en
naderde nu de hokken met tralién voorzien, welke
dienden om de gevangenen te laten ,,luchten’’.
-Hier waren de ijzeren staven even hoog als de muur
die de gevangenis omsloot. .
Er was dus een weg om bij en over den muur_ te
. komen.
Als een kat Klauterde Jules tegen de tralién op en
zat even daarna op het bovenste ‘afsluithck der
sskooien’’.
Op handen en voeten kroop Jules verder en zat ruim
cen uur, nadat hij uitgebroken was op den muur.
De muur was enkele meters hoog en ’t was onmoge-
lijk om zonder een ongeluk op te loopen, naar beneden
te springen. Bovendien was de muur aan den boven-.
kant geheel onbegaanbaar, door de scherpe stukken
glas en andere scherpe voorwerpen, welke men op den
- muur had aangebracht.
-: De ecnigste weg was om langs de tralién van de
ne kooi naar de buitenzijde af te dalen.
' Wier was evenwel een soort gracht, meer een stin-
‘kende modderpoel dan water, doch ‘Jules besloot,
liever zulk een dood te sterven dan door de Duitschers
~ gevangen te worden gehouden. ° ;
Langzaam... langzaam... daalde Jules. neer... ..nu
had hij de laatste spijl te pakken.
Aarzelend liet Jules de voeten zakken op den smal-
len grachtkant, en toen hij zich losliet, zakte hij diep
_ weg in de vieze modder van de gracht.
Juist greep hij nog een boomwortel die van uit de -
binnenplaats der gevangenis naar buiten grocide cn
zich aldus vasthoudend, onderzocht hij of er ecn vas-
“tere-bodem te vinden was.
Natuurlijk moest Jules. zich zecr ‘yoorzichtig gedra-
gen.
Bij icder gedruisch hicld hij den adem angstig in,
en wist niet beter te doen, dan zich zoo ineengedrongen
mogelijk maar te verbergen, opdat niemand’ toch ‘be-
merken zou, dat hij wegvluchtte.
En toch!... toch moest hij voor den morgen weg zijn
uit deze omgeving. Bleef hij hier dan liep hij immers
weer kans dat hij opnieuw gevangen genomen werd.
Na eenig nadenken besloot hij het te wagen.
Hij liet den wortel los, en baggerde de modder
door. Br... wat smerig. Gelukkig was er midden in de
gracht water, zoodat hij daar zwemmen kon.
’*t Water was koud en Jules had gaarne meer bewe-
ging gemaakt met armen en beenen, doch durfde niet,
omdat hij vreesde daardoor te veel de aandacht der
Duitsche schildwachten te trekken.
Na wat heen en weer dralen om aan de overzijde cen
goede plaats van vasten grond te hebben, klom Jules
tegen den stcilen walkant op en stond eindclijk, god-
dank, op cen anderen bodem, dan de gevangenis.
Het was doodstil op den smalJen achterweg, die
zich slingerde om de gevangenisgracht, doch Jules be-
greep zecr wel dat er overal schildwachten stonden.
Hij besloot dus om door cen tuin te gaan, die zich
onmiddellijk aansloot bij ecn groot heerenhuis. —
Was het heerenhuis nu bewoond door ecn Belg, dan
bestond de kans dat hij voor enkele dagen bijy oorbeeld
zou verborgen kunnen blijven. Daarna zou hij wel
verder zien.
Jules: was op dit oogenblik vol gocden moed.
Hij klom over het tuinhck heen, zocht zijn weg door
de kale heesters, die cen klagend lied zongen cn kwam
‘aldus aan het hooge heerenhuis, dat doodsch en verla-
ten neerlag. .
Door de begeerte, de zucht om toch vrij ite kunnen
wezen, dacht Jules er geen oogenblik aan,. dat de
meeste Belgische burgers — althans zij die “zulk een
huis als dit was konden bewonen — vertrokken waren
naar Nederland of Engeland, en dat de Duitschers
de huizen bewoonden.
Toch naderde hij voorzichtig ecn raam en luisterde.
Hij hoorde of zag’ niets.
Zacht klopte hij aan.
. Geen gerucht werd vernomen,
Hij-liep nu naar een deur dic blijkbaar tocgang gaf
tot de keuken.
Warempel! De deur was open!
Brutaal, doch voorzichtig trad hij binnen.
Behoedzaam inspectcerde hij de tocstanden daar en
opende de deur dic tocgang gaf tot de gang. -. .
Oe ye ewe Ne
" -
or ea i”
ergy we
.
ae wer TY
y
PE FEA i py ee
Pag