Activate Javascript or update your browser for the full Digital Library experience.
Previous Page
–
Next Page
OCR
i
}
5
:
i
|
“a
i
:
" pee ene s00 eee
- waren.
16 | - ". DE OORLOGS-SPION.
—_—
over, van wie er nog drie gewond waren. De anderen —
‘Sliepen reeds hun eeuwigen. slaap.
’ De Franschen hadden vijf man: ‘te. betreuren met:
twee gewonden, die niet ernstig waren.
Op Jules’. verzoek “werd in allerijl een graf gegra-
"ven. Weliswaar ondiep, doch wie let op een graf als
- pbijna het geheele land één grafkuil is?
Niemand.
‘Als
-zacht bewogen door een ruischend windje,
aan den schoot der aarde.'
Een zonnestraal blikte juist door de ineen™ : Begtocide
‘akken, en ’t was alsof zij een laatsten’ groet bracht
aan hen die stierven voor hun ‘vaderland op vreemden
_ bodem.
En in Jules’ ziel rees op de vraag: ~
.— O, gij machtig Duitschland, waarom offert gij
‘uw eigen zonen op om na te jagen! ‘het. grootheids- a
‘-waanzin-beeld dat-immer vluchten’ zal voor uw grip:
~pende handen!? -
(BOR 00 006 206 200 toe wee ‘ee bee wee woe tse wee
De mannen waren ter aarde besteld.'
"Een eenvoudig kruis van enkele takken - saamgebon-
Gen duidde de plaats aan waar- ‘veel -géleden en gen
streden was.
En ginds véraf treurde men, zooveel vaders en moe-
ders, vrouwen en kinderen om hen die hier :gevallen
Pee vee oon c0e 488 200 cee
— Allons! — klonk ‘het bevel.
De. Duitschers, getter door ‘de -Franschen,
: togen op weg. :
Vier mannen namen de zorg Oop zich voor de. -paar-
den, die met de teugels aan elkaar: gebonden, . gemak-
kelijk als’ buit waren mee te nemen. -
Jules koos een der paarden en steeg op.
— Ik moet. voortmaken — sprak hij...
'. = Goed — antwoorde de luitenant — neemt den
weg tot aan het uiteinde van dit woud. Ge komt dan in
La Bourdés. Hier slaat gij rechts af en binnen twee
piren zijt ge aan het groote hoofdkwartier,
-— Dank je wel! Tot weerziens!
— Goede reis. Vertel vast van dit. voorval.
— Natuurlijk!
ae
helden werden de mannen,: zoowel Duitschers |
‘als. Franschen begraven, en de. doffe stemmen der -
‘manschappen béewees dat den hartstocht van den strijd
- “yoor een wijle het zwijgen. was opgelegd.
Eenzaam, onder ‘de hooge boomen van ‘het woud, nu
“zachtkens
- werden de kloecke mannen neergelegd en toevertrouwd
40 006 bee 600 wee ee wee see woe |
- . ‘
En het paard de sporen gevende, rende Jules als
een pijl uit den boog het woud door en sloeg een kwar-
tier later den aangewezeh weg op.
Zooals de luitenant gezegd had, -was “Jules vrij
gauw aan de plaats waar. generaal Joffre was, en Jules
steeg van zijn dampend ros, met dé verzuchting, | dat
na zulk een tocht hij toch veilig het doel bereikt had.
In het hoofdkwartier,
Generaal Joffre —_ de held, de lieveling- ‘van Frank-
rijk, — zat met enkele hoofdofficieren in het gebouw
waar het: hoofdkwartier gevestigd was en. bestudeerde
een groote stafkaart welke op tafel uitgespreid lag.
- Het grijze hoofd was gebogen over de voor hem lig-
.gende kaart en ’t was hem aan te zien dat hij. met
volle aandacht nauwkeurig de lijnen langs ging waar
de: legers slag zouden kunnen leveren.
- Af en toe sprak hij een enkel woord, maakte een
aanteekening en verdiepte zich weer in de plannen die
zijn geest verwerkten.
_ Wat. moest er omgaan in dezen man?
Hij — de cenvoudige kuiperszoon, opgevoed i in een’
klein dorpje in een schier vergeten provincie, was van ~
Yang tot rang opgeklommen, niets kennende dan, zijn
~ plicht,. bezield met een ijver en liefde voor zijn land —
en soldaten, tot het hoogste ambt dat’ Frankrijk na zijn
president kende.
Die cenvoudige opvoeding, met den cigenaardigen
ernst’ die aan goede eenvoudige opvoeding eigen is,
_had de grijsaard met de jeugdige idealen niet verlaten
en nog immer was iedereen getroffen door de. -wijze
waarop hij — de generaal! — omging met iedereen!
Zijn niets ‘kennen dan plicht, als de bron van ger
luk en vrede, had hem weliswaar-vele vijanden ge-
bracht, maar in zichzelf voelde hij het onwrikbaar ver-
trouwen, van te zullen triumpheeren over vriend en
vijand.
_ Zijn ijver en lietde voor Frankrijk en voor. zijn 1 sol
daten deed iederen Franschman goed en bezielde hem
met hoop en moed op de toekomst die soms /z00 verre
scheen. __ os Dk
Weinig sprekende | — de naam p»zwijger”? was op
hem’ uitstekend van toepassing — had iedercen ontzag
voor hem. Niet een ontzag dat op vrees geleek, maar
een liefde als. kinderen tot den vader die j in al zijn ge-
_ Strenge plichtsbetrachting toch laat zien de goudene “i
. _draden eener groote liefde. se
=<}
2 RR a
yey