Activate Javascript or update your browser for the full Digital Library experience.
Previous Page
–
Next Page
OCR
DOOR GEVAREN OMRINGD 17
‘het hem gelukken zou onder bescher-
ming der duisternis onbemerkt de wach-
ten voorbij te komen, die voortdurend
om de heuvel liepen.
Kleine Cayuse beheerste het dia-
lect der Mountain-Utes volkomen ,maar
als hij en Pawnee Bill herkend werden,
-bleef er niets. anders over dan een
vlucht op leven en dood, Daar Grizzly
Dan het gevlekte paard gevangen had,
was het wel uitgesloten, dat een tweede
Indiaanse pony het met Navi of Chick-
Chick zou kunnen opnemen.
Hoewel de beide vrienden vol hoop
aan het werk gingen, verbeeldden 2zij
zich toch niet welke gevaren 2zij liepen.
Miss Gregory stond er op- van beiden
afscheid te nemen toen zij vertrokken.
Geruisloos als een schaduw slopen de
vrienden de heuvel af naar de bron. De
hoeven hunner pony’s hadden zij met
stroken hunner dekens omwoeld, ten-
einde ieder geluid te voorkomen.
Beneden aangekomen konden zij dui-
delijk de. hoge gestalten der Utes zien,
die het kamp bewaakten en zich scherp
tegen de donkere nachthemel afteken-
den. Pawnee Bill hield Kleine. Cayuse
terug, want als-zij plotseling op een
wachter toereden, was ontdekking .on-
vermijdelijk. In de donkere schaduw
van de heuvel behoefden ze niet te vre-
zen gezien te worden.
“— Jij rijdt eerst als ik het beveel,
Kleine Cayuse, fluisterde Pawnee Bill.
Rijd achter de wacht, die je voor je
ziet, maar kom niet te dicht in zijn na-
bijheid. Begrepen?
— Mij begrijpen. ‘
— Ik wacht dan tot de volgende
wacht komt en sluip achter hem aan,
ging Pawnee Bill voort. Dan hebben wi)
één wacht tussen ons. Gelukkig rijden
zij-op grote afstand van elkaar.
— Mij begrijpen.
-— Aan de westzijde rijd jij uit de
rij op het kamp der Utes toe. Niemand
zal argwaan krijgen als jij die richting
inslaat, Ik volg je dan en wanneer wij
aangeroepen worden gaan Wij er van- .
door alsof de duivel ons op de hielen
zat. Als wij vervolgd worden bekommer
je dan niet om mij, maar jaag verder.
Tk zal ze wel van jouw spoor afbrengen.
Pawnee Bill had de seconden geteld
waarin de wachten op elkaar volgden.
Op het juiste moment reed Kleine
Cayuse naar voren. De Ute kon denken
dat zijn voorman om de een of andere
reden naar de bron gereden was en
thans zijn plaats weer innam,
Pawnee Bill wilde zich dan bij deze
aansluiten. Wanneer hij gezien werd,
moest. de andere Ute eveneens op de-
zelfde gedachte komen als zijn voorman.
De gehele onderneming was hoogst ge-
waagd, maar juist zulke doldrieste'stuk-
jes waren naar de smaak van Pawnee
Bill en Kleine Cayuse. /
De jonge Piute reed voor, juist toen
de volgende Ute opdook. ;
De man deed een vraag, die Kleine
Cayuse in het Ute-dialect beantwoord-
de. Het volgende ogenblik waren beiden
in de duisternis verdwenen.
— On-she-ma-da, dat liep beter af
dan ik dacht, mompelde Pawnee Bill en
gaf Chick-Chick de sporen. Meteen daar-
op reed hij ook in de rij der wachters.
De man achter hem was nog niet, te
zien. Slechts de hoefslag van een pony
was te horen.
— Ha, hij komt zo langzaam vooruit
als ecn waggelende vette gans, dacht
de verkenner en reed rustig verder. En
toch kon elk ogenblik een ontdekking
volgen.
Zo kwam hij eindelijk aan de plek
waar de wachten naar het Zuiden gin-
gen, teneinde opnieuw om de heuvel
heen te rijden. Pawnee Bill had niet
gezien, dat Kleine Cayuse naar het kamp
der Utes gegaan was, maar hij was ze-
ker, dat de Piute zijn bevelen opgevolgd
had.
Nu stuurde hij ook Chick-Chick de
prairie op, maar nauwelijks had hij
honderd meter afgelegd, toen de donke~
re omtrek van een bereden Indiaan voor
hem opdook, die bewegingloos als een
standbeeld op de prairie stond.
Pawnee Bill rukte een zijner zware
messen uit de gordel, Als hij de In-
diaan onschadelijk wilde maken moest
het vlug en geruisloos geschieden,
'Hij reed verder, .
Daar trof plotseling een licht gesis
zijn oor. oe