Activate Javascript or update your browser for the full Digital Library experience.
Previous Page
–
Next Page
OCR
14 DOOR GEVAREN OMRINCD _
DE NACHTWAKE
Buffalo Bill vermaande zijn yrienden:
— Verspil geen kogel nutteloos maar
laat ze dicht bij komez:. voor je schiet.
Het meisje bleef in het midden van
het kamp en ook Grisly Dan let zich
niet zien.
— Ze komen aaneensesloten. aanja-
gen! riep Buffalo Bill.
" — Zij zullen zich wel verspreiden zo-
dra zij aan de voet van Ge heuvel zijn.
Necarnis! riep Pawnee Sill, Ik ken hun
taktiek.
— Schiet niet voor zij zich verspreid
hebben, beval de verkenner.
Donderend joegen de Indianer. voort.
In de vallende duisternis was slechts één
donkere massa te onderscheiden.
— Op de knieén! riep Nick Wharton.
Stel jelui niet nutteloos aan hun kogels
bloot.
De Indianen hieven een oorverscheu-
rend geschreeuw aan. Hen salvo ratelde,
dat de blanken dadelijk pbeantwoordden.
De kogels der roodhuiden floten on-
schadelijk door de lucht en svitten hoog-
stens een paar takken van de bomen,
terwijl de blanken voorzichtig en met
overleg mikten; hun schoten troffen dan
ook meest doel.
— Nu verspreiden zij zich, Buffler!
riep Wharton. ~
De trapper had juist gezien. De Utes
dekten zich aan de zijde hunner paar-
den tegen de schoten der planken en
begonnen thans aan beide xanten - ‘de
heuvel te omringen.
‘Maar eer de vrienden zich konden
oprichten schalde een. gillende schreeuw
door de lucht.
— Dat was de stem van het meisje,
De Indianen zijn ons te slim af geweest,
riep Fawnee Bill‘en stormde. weg.
‘Bij de aanval der roodhuiden was ‘An-
ne Gregory verschrikt in het struikge-
was aan de voet van de heuvel gevlucht,
ver verwijderd van het kamp. Haar lich-
te kleding had haar dadelijk aan de-In-
dianen verraden,
Flying Feather sprong ogenblilckolijk
op haar toe, gevolgd door een dozijn van
zijn- lieden, 7
Het was een kritiek ogenblik voor het “2
meisje voordat Pawnee Bill haar-te hulp
zou kunnen komen, hadden de Indianen
haar gedood of andermaal medegesleept.
Maar daar liet zich plotseling de
krijgskreet van Grizzly Dan horen, Er
was niemand onder de Utes, die dat
verschrikkelijke gebrul niet kende.
Sedert jaren reeds had de waanzin-
nige hen vervolgd en menigmaal zonder
hulp de ongelooflijkste overvallen op
hun kampplaatsen gewaagd, zodat de
Indianen hem voor onkwetsbaar hielden.
Thans stormde hij als een tijger uit
het struikgewas op de Utes los.
‘In panische schrik maakte Flying
Feather en de zijnen rechtsomkeer, doch
Grizzly Dan kreeg een der vluchtenden
te pakken, en trok hem aan zijn. haren
van het paard.
Met een kreet van ontzetting stortte
de Indiaan op de grond. Grizzly Dan
zette hem de voet op de nek, rukte het
mes van de roodhuid uit de schede en
stiet het hem tot aan het heft tussen
de ribben.
Daarop wilde hij de ‘dode scalperen
maar wederom hield Anne Gregory bem
terug.
— Doe dat niet, Grizzly Dan! Om mij-
nentwil, doe dat niet. Vergeet niet dat
u een blanke bent.
Grizzly Dan liet het haar van de In-
dian los en het mes viel. uit zijn han-
en.
— Jij... jij bent als mijn Anne, fluis-
terde hij, Tic. .-. ik... zij bezoekt mij me-
nigmaal in mijn. droom, /
Het meisje drukte hem de hand, Dan
verdween weer in het kreupelhout.
~Daar kwam Pawnee Bill aansnellen.
— On-she-ma-da! riep hij, Ik vreesde
reeds dat u weer medegesleept was,
miss Anne.
Grizzly Dan verschrok en keek in de
duisternis naar het meisje.