Activate Javascript or update your browser for the full Digital Library experience.
Previous Page
–
Next Page
OCR
12... ~~ DOOR GEVAREN OMRINGD
zonder sporen van Indianen gevonden
te hebben. . ,
Daar riep de baron plotseling van de
westelijke kant van de berg af:
— Daar komt bezoek aan, Buffal
Bill!
Pawnee Bill en de verkenner ijlden
dadelijk naar hem toe. —
Buffalo Bill zette de kijker aan zijn
ogen.
— Waarachtig, het zijn die twee oude
zondaars en een berijdt het gevlekte
paard, riep Cody verrast,
— Daar, Pae-has-ka! riep de Piute
opspringend, Utes ze volgen, Cayuse Na-
vi nemen en helpen.
— Neen, antwoordde Buffalo Bill, het
dient nergens toe je onnodig in ‘gevaar
te begeven. Onze vrienden hebben ge-
noeg voorsprong.
De achtervolgde Utes telden nog
geen dozijn man. Wel twintig minuten
lang zagen de vrienden van uit het kamp’
de wedloop aan. Het bleek duidelijk, dat
de Indianen hoe langer hoe meer ach-
ter raakten, hoewel ze er niet aan dach-
ten de vervolging op te geven.
— Zouden we niet naar beneden gaan
en die heren een-warme ontvangst be-
reiden? vroeg Pawnee Bill, die evenals
de baron en Kleine Cayuse van strijd-
lust brandde.
— O neen, want er zullen nog. wel
meer Utes achter deze opduiken. En als
zij ons hier boven omsingelen hebben
we iedere man en elke buks nodig.
— De duivel hale die roodhuiden. Er
steekt meer achter dan dat ze alleen
onze scalp willen hebben..
— Daar twijfel ik geen ogenblik aan.
We zullen eens horen welk nieuws
Wharton medebrengt.
In opgeruimde stemming kwamen Dan
en de trapper aanrennen, —
_ -— We hhebben ze, Buffler. De andere
paarden hebben we verjaagd. Slechts
een dozijn Utes kon nog voor de ach-
tervolging een paard machtig worden.
— Jullie bent een paar lichtzinnige
knapen, riep Cody. Waarom hebt jelui
niet tot ’s nachts gewacht? oe
— Onzin, overste, gromde Grizzly
Dan. Met een handvol Indianen neem ik
het altijd ap.
— Maar .zij zullen versterking krij-
gen. . .
— Natuurlijk zullen zij dat, gaf Nick
Wharton toe. Maar Dan heeft zijn beer
verloren.
— Wees daar nog maar zo zeker niet
van Nick, wierp de kluizenaar tegen.
Nick Wharton vertelde in het kort
hoe het hun gelukt was zich van de
paarden meester te maken en hoe d
Utes hen vervolgd hadden.
De Indianen waren intussen gearri-
veerd en omringden de heuvel op ge-
weerschotsafstand., Aan aanvallen sche-
nen 2ij intussen niet te denken, veeleer
wilden zij de aankomst van hun stam-
broeders afwachten. :
— In het geheel zijn er hoogstens
dertig Indianen, meende Nick’ Wharton.
Voor morgen vroeg zullen zij bepaald -
niets ondernemen. Vandaag hebben zij
zich zat gegeten, :
— We kunnen ze wegschieten als zij
aan de bron komen om water voor zich
en hun paarden te halen, merkte Hickok
op.
— De nacht zal zeer donker worden,
wierp Cody ‘tegen. Tegen middernacht
zal de hemel geheel betrokken zijn. De
moed om ons aan te vallen zal hun wel
ontbreken, maar we kunnen ze niet be-
letten bij de bron te komen.
Grizzly Dan nam een leren zakje uit
zijn jachttas,
— Zie je dat? Daar is medicijn in,
— Wat voor medicijn? Medicijn voor
de Indianen? vroeg Pawnee Bill,
— Ook voor blanken en voor paar-
den, voegde Dan er aan toe,.Ik heb
dat goedje van een koopman gekocht.
Als de eerste sneeuw valt moet ik een .
flinke partij wolfsvellen hebben.
— Dus wolfsgift? On-she-ma-da!
— Strychnine, grinnikte Dan. O, ik
heb een fijn plannetje, ging hij glecke-
lend voort, Hebt jelui water genoeg hier,
—— De flessen en de emmers zijn ge-
- vuld. Jawel, maar ik zie niet in waar
je heen wilt.
— Heel eenvoudig, bromde Dan. Zo-
dra het donker geworden is ga ik naar
de bron. Hen flinke portie strychnine
is voldoende om elke pany ta vergifti-